اصطلاح افکار عمومی اگر چه ریشه در قرن هیجدهم میلادی دارد،اما پدیده ای است که در قرن بیستم بر اثر تحولات شگفت انگیز فن آوری ارتباطی و اطلاعاتی به اوج شکوفایی خود می رسد.
آنچه که از گذشته بر می آید نویسندگان اولیه به جای تعریف و تعبیر افکار عمومی، به تفسیر ماهیت رازآمیز و ناملموس آن می پرداختند و در سال های اخیر است که پژوهشگران،افکار عمومی را از زوایای گوناگون مورد بحث و بررسی قرار داده اند و بر اساس دیدگاه های شخصی خود بر ابعاد خاصی تکیه کرده اند و برخی دیگر را نادیده گرفته اند.
افکار عمومی در مجموع دیدگاه های مطرح شده از سوی گروهی از مردم،پیرامون موضوعاتی است که به دلیل اهمیت و ارزش ویژه خود،مورد استقبال و توجه همگان قرار می گیرد.در واقع به اصطلاح ساده تر می توان گفت افکار عمومی نوعی داوری درباره حوادث و اتفاقات روز و یا حوادث و رخدادهایی است که در آینده روی خواهد داد.
می توان گفت اساس افکار عمومی بر نگرش ها استوار است.نگرش،پایه و اساس و زمینه های پایدار افکار عمومی است و افکاری که فرد آن را مطرح می سازد،محصول عوامل فرهنگی،اجتماعی و یا روان شناختی است.این افکار زمانی که حادثه ای رخ می دهد و یا موضوعی در جامعه برجسته می شود،به گونه ای پنهان و آشکار نمود می یابد.بدین گونه دیدگاه های فردی در اجتماع تحریک و به صورت خام در محیط پیرامونی در سطح جامعه مطرح می شوند و از طریق گفت و شنودها ،نگرش ها و ارزش ها تغییر می کنند و یا قوت می گیرند و در چنین وضعیت خاصی،افکار عمومی به صورت یک تولید اجتماعی حاصل می شود.